ในอดีตจริง ๆ แล้วคำว่าคลองจะแยกออกมาจากคำว่าแม่น้ำ แม่น้ำจะเชื่อมไปยังคลอง จากคลองก็มีลำประโดง มีลำสวน ซึ่งบอกถึงวิถีเกษตรของคนในชุมชนได้เป็นอย่างดี สายน้ำเป็นหัวใจหลัก เป็นเส้นเลือดใหญ่ของคนในชุมชนก็ว่าได้ ในสมัยก่อนไม่มีถนนหนทาง มีแต่เดินทางด้วยคลอง ทุกบ้านก็จะมีเรือเพื่อใช้คมนาคมในชีวิตประจำวัน การที่ใช้คมนาคมทางน้ำจะเชื่อมไปถึงวิถีชีวิตของคนริมคลอง มีขนมธรรมเนียมประเพณีอยู่ตรงนั้นด้วย

ตอนนี้สิ่งแวดล้อมเรื่องระบบน้ำเราดีขึ้น เมื่อมีการท่องเที่ยวเกิดขึ้นถ้าชุมชนไม่ร่วมมือกัน ก็จะถูกคอมเม้นโดยนักท่องเที่ยวเอง ว่ามาที่นี่สกปรก มาที่นี่น้ำเหม็น ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้นถามว่าใครจะมา ถ้าคุณจะชูสีเขียว คุณจะให้พื้นที่สีเขียวนี้หายไปไม่ได้ ถ้าคุณจะปลูกบ้านก็ต้องปลูกต้นไม้คืนด้วย

ระบบชีวิตมนุษย์ขาดอาหาร 2 วัน 3 วันก็ไม่ตาย แต่ถ้าขาดน้ำอาว่าอยู่ไม่รอด น้ำเป็นหัวใจเรื่องคมนาคมด้วย เราหากินกับประมงด้วย เราได้การท่องเที่ยวกับทางน้ำด้วย น้ำมีคุณทั้งนั้น แต่เราไปใช้เขาถูกหรือเปล่า ฉะนั้นเราต้องกลับมามองกันใหม่แล้วว่าเวลานี้คุณจะมองว่ามีถนนแล้วไม่ใช้น้ำ คุณกำลังคิดผิดไป ถ้ามีต้นไม้แต่ขาดน้ำต้นไม้ก็ไปไม่รอด วิถีคนก็ต้องอาศัยน้ำ ตรงนี้อาไม่อยากให้ละเลย อยากให้ทุกคนมองว่าน้ำก็คือส่วนหนึ่งที่เป็นเส้นเลือดของคนเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราต้องช่วยกันหวงแหนทรัพยากรที่เรามีให้ดีที่สุด

จิตร มะลิรัตน์
รองประธานชุมชนส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนตำบลบางกอบัว