แม่กลองเมืองเล็ก​ ญาติ พี่น้อง​ พี่ป้าน้าอากระจายตัวกันอยู่ทั้งจังหวัด​ บางคนก็อยู่ในสวน​ บางคนก็อยู่ชายทะเล​ เราก็ได้มีโอกาสได้ไปสวน​ ได้ไปเที่ยวดอนหอยหลอด

ผมว่ามันซึมมาเรื่อย ๆ ในชีวิต​ การเป็นเด็กแม่กลองแล้วได้นั่งเรือเป็นเรื่องปกติมาก​ และถ้าอยู่ในตลาดเด็กเกือบทุกคนจะได้นั่งเรือข้ามฟาก​ นั่งข้ามไปข้ามมาเป็นปกติอยู่แล้ว​ เราอยู่สัมพันธ์กับคลองกับแม่น้ำกันอยู่แล้วเห็นกันจนเป็นเรื่องธรรมดา​ เราได้ไปตกปลากับเพื่อน ๆ ที่ริมแม่น้ำหน้าวัดเลยด้วยซ้ำ​ ได้กระโดดเล่นน้ำก็เป็นปกติของรุ่นผม​ ถ้าแก่กว่าผมไปก็อาจจะได้มีชีวิต​ มีวิถีชีวิตเดินทางไปไหนมาไหนทางเรือบ้างหรือคนสวนก็จะได้สัมผัสน้ำในอีกรูปแบบหนึ่งในฐานะเป็นเด็กตลาดเด็กในเมืองก็สัมผัสกับการเล่นมากกว่าสนุกสนานซนไปวัน ๆ

การเป็นเด็กแม่กลองทําให้เห็นความสัมพันธ์ของคลอง แม่น้ำ และผู้คนริมฝั่ง สิ่งเหล่านี้ได้ไหลซึมเข้ามาเรื่อย ๆ ในชีวิตของผมตั้งแต่เด็ก ผมมีโอกาสเข้าค่ายของอาเจี๊ยว (สุรจิต ชิรเวทย์) ที่เขียนหนังสือเรื่อง ฅนแม่กลอง จนผมเรียน ป.โท ด้านสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นที่เราต้องสนใจเรื่องอื่น ๆ นอกจากตัวสถาปัตย์ด้วย ทั้งเรื่องระบบนิเวศ และต้องสนใจคนในบ้านเมืองที่อาศัยระบบนิเวศร่วมกัน

ผมจึงลงมือวิจัยหาความรู้มากขึ้น เพื่อพิสูจน์ว่า
สิ่งที่อาเจี๊ยวพูดไว้นั้น เป็นจริงตามหนังสือไหม?

กึกก้อง เสือดี
นักวิจัย โครงการสมุทรสงครามอยู่ดี: การขับเคลื่อนเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ฐานนิเวศวัฒนธรรม และวิถีชีวิตชุมชน
ผู้ประกอบการ มนต์รักแม่กลอง