ตอนสมัยเด็ก ๆ เราอยู่แพตั้งแต่คลอดเลย ตั้งแต่คลอดจนถึง 7 ขวบ แม่เล่าว่าความเป็นอยู่สมัยก่อนสะดวกสบาย อยู่แพเย็น อากาศดี ใช้ชีวิตในแม่น้ำ ที่บ้านจะมีอาชีพซักผ้า รับจ้างซักรีด แม่จะรับจ้างซักผ้าแล้วล้างในแม่น้ำเลย ก็จะขึ้นไปตากบนตลิ่ง เวลาเพื่อนฝูงมาเที่ยวหา เขาจะสนุก ที่บ้านจะเป็นฝาไม้ สังกะสี ที่บ้านแบบว่าไม่ค่อยร่ำรวย จะไม่มีห้องนอน เป็นแค่ไม้เฟี้ยมเปิดโล่ง พับได้ และก็กลางมุ้งนอน ที่บ้านจะอยู่ประมาณ 5 คน มีพ่อ มีแม่ และก็มีพี่ชาย และมีเราสองคน เป็น 5 คน

สมัยก่อนฝนคือฝน ร้อนคือร้อน หนาวคือหนาว หน้าฝนจะลำบากมากเพราะที่บ้านจะไม่มีฝาปิดหมด จะเปิดด้านหน้า ฝนจะสาดเข้าบ้าน บางทีก็เจอหลังคารั่วก็ต้องซ่อมแซมไป ส่วนหน้าน้ำ น้ำจะหลากมาก ทำให้เราลำบาก เราต้องดูข่าวคราวว่าน้ำจะขึ้นลงแบบไหน อย่างไร สมัยก่อนไม่มีเขื่อน ลำบากมากเวลาบางทีน้ำมาเยอะ แพเราก็จะอยู่ห่างไกลฝั่ง เราตื่นเช้ามาแพลอยไกลฝั่งแล้ว เราก็ต้องดันแพเข้ามาใกล้ วิธีการดันต้องดูกระแสน้ำด้วย

เขาบอกว่าชาวแพทำให้น้ำเน่าเสีย แต่บางครั้งเขาต้องดูด้วยว่าน้ำเสียจากโรงแรม จากข้างบนลงไปในแม่น้ำเหมือนกัน พอเลยจากบ้านครูไปเป็นน้ำเน่า ๆ ดำ ๆ จากท่อน้ำที่ทางเมืองเอาลงไป เขาต้องดูตรงนั้นด้วย มาโทษชาวแพหมดก็ไม่ใช่

คิดถึงอะไรมากที่สุด ชอบเล่นน้ำ ชอบว่ายน้ำ สมัยตอนเด็กเราว่ายน้ำเป็นเพราะแม่น้ำนี้ พี่ชายจะต้องให้ลูกหลานพี่น้องว่ายน้ำเป็นให้หมด วิธีการฝึกว่ายน้ำพี่ชายไม่เหมือนใคร จับโยน ก็ตะเกียกตะกายว่ายกันมา ผลสุดท้ายก็ว่ายเป็นเอง ชอบชีวิตเกี่ยวกับว่ายน้ำ ถ้าอย่างปิดเทอมเราว่างว่ายน้ำทั้งวัน ใช้ลูกมะพร้าว 2 ใบผูกกัน และเราก็นั่งตรงสายมะพร้าวก็ว่ายน้ำข้ามฝั่งเล่น เราชอบ

ไพลิน ชูกลิ่น
อดีต ผู้อยู่อาศัยในเรือนแพ